Aby zrozumieć współczesną rolę judaizmu w świecie i jego stosunek do chrześcijaństwa należy poruszyć kilka zagadnień ogólnych, związanych z moralno-religijnym charakterem judaizmu i jego odmiennością kultową.
Nieprzemijający wrogi stosunek judaizmu do chrześcijaństwa znajduje swoje korzenie w absolutnej rozbieżności mistycznej, moralnej, etycznej i światopoglądowej treści obu tych religii.
Chrześcijaństwo jest świadectwem miłosierdzia Bożego, które daruje wszystkim ludziom możliwość zbawienia za cenę dobrowolnej ofiary, przyniesionej Jezusem Chrystusem - wcielonym Bogiem, dla odkupienia wszystkich grzechów świata.
Judaizm natomiast uważa, że Żydzi przez sam fakt urodzenia posiadają wyjątkowe gwarantowane prawo do bycia narodem uprzywilejowanym nie tylko w swoim środowisku ale i na całym świecie.
„Naród żydowski, wpadłszy w pychę z powodu obcowania z prawdziwym Bogiem, zaczął gardzić wszystkimi innymi narodami. A przez to naród ten zgubił samego siebie, bo z powodu zaślepiającej go pychy, ze wszystkiego, co odsłonił przed nim Bóg przez swoich proroków i błogosławionych, zapamiętał tylko jedno – mianowicie tylko to, że jest narodem wybranym przez Boga. Duch i sens objawienia Starego Testamentu całkowicie zanikł, a Pismo Święte było dla nich jak skupisko niezrozumiałych słów. I do czasu przyjścia na ziemię Jezusa Chrystusa z nowym objawieniem, Judejczycy nie dość , że zniżyli się w swojej ślepocie i nieznajomości woli Bożej do poziomu narodów pogańskich, i przez zaciemnieni wzroku duchowego i skamieniałość serca, pod wieloma względami, znaleźli się niżej od pogan”.
A zobaczmy co mówi na temat uprzywilejowania poszczególnych narodów Pismo Święte: „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna Swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne”. (Ew.św.Jana 3.15). „Wszak mówi Pismo: Żadem, kto wierzy w Niego nie będzie zawstydzony. Nie ma już różnicy między Żydem a Grekiem. Jeden jest bowiem Bóg wszystkich” (List do Rzym.10.11). Takie świadectwo daje światu chrześcijaństwo, stawiając miłość jako podstawę stworzenia świata oraz moralną odpowiedzialność człowieka wobec Praw Bożych jak też równość wszystkich ludzi wobec tych Praw.
Talmud natomiast twierdzi: „Naród żydowski zasługuje na życie wieczne, a inne narody podobne są do osłów”. „Żydzi, jesteście ludźmi, a inne narody ludźmi nie są”. „Tylko Żydzi godni są mianować się ludźmi, a goje… mają prawo mianować się tylko jako świnie”.
Podobnym twierdzeniom, wyprowadzającym działalność swoich wyznawców poza ramy ocen moralnych i pozbawiającym ich jakichkolwiek norm etycznych i moralnych w obcowaniu z innymi narodami – talmudyzm nadaje znaczenie centralne, świadomie zamieniając wiarę na przynależność nacjonalną narodu. Źródła szatańskie Talmudu krytycznie oceniał Sam Jezus Chrystus prosto mówiąc do kuszących Go Żydów: „Ojcem waszym jest diabeł; i wy chcecie spełniać pożądania ojca waszego” ( Ew.św.Jana 8.44).
Poruszony problem sięga zamierzchłych czasów. Jeszcze wieki przed narodzeniem Chrystusa prorocy krytykowali Izraelitów. Bez rezultatu. Po utracie niezależności państwowej w wyniku podboju Palestyny przez Asyrię i Babilon – Żydzi zaczęli fałszywie interpretować Pismo Święte, oczekując przyjścia Mesjasza jako Króla Izraela, Który uczyni ich panami świata. Całkowicie pochłonięci swoim ziemskim znaczeniem… marzeniom o niezwykłej sławie, sukcesie i dobrobycie i dzięki tym ziemskim marzeniom – odrzucili Mesjasza. Izraelczycy oczekiwali na przyjście militarno-politycznego lidera. Chrystus przyszedł na świat niosąc naukę pokupy i miłości. Szczególną ich nienawiść wywołał fakt, że Chrystus krytykował faryzeuszy, nazywając ich grobami pobielonymi. W ten bowiem sposób runął mit Izraelczyków o „narodzie wybranym”. Dlatego też Żydzi fałszywie oskarżyli Chrystusa przed władzą rzymską i dobili się na Niego wyroku śmierci. Rezultatem tego strasznego czynu było pozbawienie złoczyńców łaski Bożej. Naród żydowski, który początkowo był narodem wybranym, stał się narodem odrzuconym. Ale ukrzyżowany, a następnie zmartwychwstały Chrystus stał się dla Żydów jeszcze bardziej niebezpieczny. Chrześcijaństwo w krótkim czasie rozprzestrzeniło się na całym świecie oddalając marzenie Żydów o panowaniu nad światem. Wtedy Żydzi wypowiedzieli chrześcijaństwu wojnę, która trwa do dzisiaj.
Wśród chrześcijan ugruntował się pogląd co do przyczyn wrogości judaizmu do chrześcijaństwa: wrogość ta jest odbiciem nienawiści i walki szatana z Bogiem. Syn Boży bowiem Swoją śmiercią na krzyżu unicestwił potęgę szatana i odebrał mu władzę nad ludzkimi duszami.
W walce z państwowością chrześcijańską Żydzi korzystali z ogromnej pomocy finansowej diaspory, tradycyjnie kontrolującej całą sferę finansową kontynentu. Ich intrygi w znaczącej mierze przyczyniły się do upadku Bizancjum w 1453 r. a następnie przeniesione zostały do Rosji jako do jedynej ostoi czystego apostolskiego Prawosławia. Cały ciężar nienawiści skoncentrował się na narodzie, który za cel swego istnienia postawił wiarę Prawosławną i życie zgodne z jej przykazaniami. Historia Rosji, a szczególnie ostatni krwawy wiek XX, dobitnie pokazują do jakich strasznych rozmiarów może posunąć się ta nienawiść. I wydawałoby się, że po latach wyniszczeń narodu, niemal całkowitego starcia z oblicza ziemi Prawosławia w Rosji - „zwycięzca” zakończy swą haniebną „misję” w świecie. Niestety walka trwa nadal i przygotowuje świat do przyjścia oczekiwanego przez nich „króla”, tym razem antychrysta.
_______________
Oprac.na podst.”Russkaja Simfonia”
| 