Czwartek, 2024-03-28, 6:31 PM

Strona Jana pielgrzyma

Menu
Wejście
Kategorie
Pielgrzymki [31]
Bliski wschód [14]
Relikwie i cudowne ikony [32]
Tradycje prawosławia [36]
Relacje międzywyznaniowe [45]
Rozważania teologiczne [48]
Inne [76]
Wyszukiwanie
Statystyka

Online razem: 1
Gości: 1
Użytkowników 0

Katalog artykułów

Główna » Artykuły » Tradycje prawosławia

EWANGELISTA ŁUKASZ

Chyba każdy z nas pamięta z dzieciństwa jak uroczyście obchodzone były wielkie święta cerkiewne. Oprócz Świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy, niezwykle uroczyście obchodziliśmy święta poświęcone Bogarodzicy. Do dziś przechowuję w pamięci pieśń „Archangiejskij głas wopijet Ti Czystaja”, tak cudownie śpiewaną w przede dniu święta. A to jest przecież zwiastowanie Przenajświętszej Marii zstąpienia na naszą ziemię Zbawiciela Świata. Zapowiedź cudu wszech czasów, który odmienił losy świata i otworzył ludzkości bramy raju. Do wielkich świąt Bogarodzicy należą jeszcze Wwiedienije, Prieczysta i Uspienije.

Nie uświadamiamy sobie, że takie wydarzenia jak: - Zwiastowanie, - spotkanie św. Marii ze św. Elżbietą i wygłoszona wtedy doksologia, zaliczana do najpiękniejszych hymnów w Prawosławiu, - narodzenie Jana Chrzciciela, - pokłon pastuszków betlejemskich, - Spotkanie Pańskie (Srietienije) oraz - nauczanie 12-letniego Chrystusa w Świątyni Jerozolimskiej – znajdujemy wyłącznie na kartach Ewangelii wg św. Łukasza. Świadczy to, że św. Łukasz musiał usłyszeć o nich bezpośrednio od Przenajświętszej Bogarodzicy. Odwiedzał dom św. Jana Teologa na Syjonie, gdzie po Zmartwychwstaniu Chrystusa, zamieszkała Bogarodzica. Napisał tam również Jej pierwsze ikony. Według Tradycji było ich kilka. Wśród nich szczególnie wyróżnia się ikona Jerozolimska. Św. Paisjusz Hagioryta, któremu wielokrotnie objawiała się Matka Boża, potwierdza, że oblicze Bogarodzicy na tej ikonie jest niemal kopią oryginału.

O samym Ewangeliście Łukaszu wiemy nie wiele. Z pochodzenia był Grekiem. Mieszkał w Antiochii. Zdobył gruntowne wykształcenie. Potwierdzeniem tego jest niezwykle piękny język jego Ewangelii i Dziejów Apostolskich. Opisując podróże misyjne Apostoła Pawła, bezbłędnie wymienia 32 kraje, 54 miasta i 9 wysp, które odwiedził z Apostołem. Wiemy, że niektórzy apostołowie byli niepiśmienni. Przy tworzeniu swoich ksiąg, korzystali zatem ze zdolności piśmienniczej swoich uczniów. W odróżnieniu Ewangelista Łukasz był nie tylko wszechstronnie wykształconym, ale i lekarzem i ikonopiscem. Towarzyszył Apostołowi Pawłowi w jego misji aż do końca, do przesłania na sąd do cesarza w Rzymie. Tu również napisał swoją Ewangelię.

Ze wstępnych słów w Ewangelii widzimy, że uczynił to aby zachować dla potomnych dzieje Chrystusa, jeszcze wtedy żywe, zachowane w pamięci naocznych świadków - Apostołów i innych uczniów Zbawiciela. Świadkowie ci odchodzili już z tego świata ze względu na swój wiek, a także na skutek prześladowań. Jak wiemy, żaden z Apostołów, oprócz św. Jana Teologa, nie odszedł z tego świata w sposób naturalny. Wszyscy zostali zamordowani. Większość z nich głosiła słowa Ewangelii ustnie. Zachodziła więc potrzeba zapisania prawdy, gdyż w owym czasie powstawały już pisma apokryficzne, które skażały prawdę o Chrystusie.

Istniały już Ewangelie wg św. Mateusza i św. Marka. Mateusz był celnikiem, a zatem umiał pisać i czytać. Ewangelię napisał w języku hebrajskim. Adresował ją do chrześcijan wywodzących się z Izraelitów. Dzieje Chrystusa znał z autopsji, bowiem należał do grona Apostołów. Ewangelista Marek zapisał wszystko co usłyszał o Chrystusie od swojego nauczyciela Apostoła Piotra. Ewangelia wg św. Marka jest najkrótsza i autor nie przywiązuje szczególnej wagi do chronologii wydarzeń. Św. Łukasz, jak już było powiedziane, uzupełnił już istniejące Ewangelie o wydarzenia, o których usłyszał od Przenajświętszej Bogarodzicy.

Wędrując z Apostołem Pawłem po terenach Cesarstwa Rzymskiego słyszał wielokrotnie jak wielu chrześcijan pragnęło zobaczyć Bogarodzicę, która jeszcze żyła w Jerozolimie. Pragnienie to w pewnym stopniu urzeczywistnił Ewangelista Łukasz sporządzając ikony Matki Bożej. Dziś trudno sobie wyobrazić życia, szczególnie w Kościele prawosławnym, bez ikon Matki Bożej, których są setki i znajdują się nie tylko w świątyniach ale niemal w każdym domu.

W prawosławiu istnieje szczególna adoracja Matki Bożej. Bogarodzica plasuje się na drugim miejscu po Chrystusie. Prorok Dawid w swoich psalmach zapisał „priedsta Carica odiesnuju Tiebie” (stanęła Królowa po prawicy Twojej). Ewangelista Łukasz nie zostawił nam opisu ze spotkania z Matką Bożą. Opis taki jednak posiadamy.

Autorem jest św. Dionizy Areopagita, nawrócony na chrześcijaństwo przez Apostoła Pawła, do którego też adresuje poniższe słowa:

„Niewiarygodnym wydało mi się, wyznaję przed Bogiem, żeby oprócz samego żywego Boga, był ktokolwiek przepełniony Bożą mocą i cudowną łaską; nikt z ludzi nie może dostąpić tego co ja widziałem i doświadczyłem za pomocą nie tylko duchowych ale i cielesnych oczu. Widziałem podobną Bogu i ponad wszystkie moce niebiańskie Przenajświętszą Matkę Jezusa Chrystusa, Pana naszego, widzieć którą darowała mi łaska Boża, łaskawość Apostoła (Jana) i niewypowiedzialna łaska samej miłosiernej Dziewicy. Jeszcze i jeszcze wyznaję przed wszechmocnym Bogiem, przed łaską Zbawiciela i przed sławną czcią Dziewicy, Matki Jego, że kiedy byłem wprowadzony przed oblicze podobnej Bogu, Przenajświętszej Dziewicy, przez Jana - zwierzchnika ewangelistów i proroków, który żyjąc w ciele świeci się jak słońce na niebie, to ogarnęło mnie tak ogromne Boskie światło, nie tylko od zewnątrz, ale jeszcze bardziej od wewnątrz, i napełniony zostałem przecudnym i różnorakim zapachem, że ani słabe moje ciało, ani duch nie były w stanie ponieść takich znamion i początków wiecznej radości i chwały: osłabło moje serce, osłabł duch mój we mnie od Jej Boskiej chwały i łaski. Zaświadczam Bogiem, będącym w przenajświętszym ciele Dziewicy, że gdybym nie miał w pamięci i rozumie, oświeconym Twoją Boską nauką, to uznałbym Dziewicę za Boga i oddałbym Jej pokłon należny jedynemu Bogu, dlatego że rozum nie może wyobrazić większej sławy i chwały dla człowieka wysławionego przez Boga, jak to błogosławieństwo, którego ja niegodny, mogłem doświadczyć”.

__________________

Źródło: pravoslavie.ru

Kategoria: Tradycje prawosławia | Dodał: pielgrzym (2020-12-21)
Odsłon: 193