Św. Maria Magdalena jest postacią ewangeliczną. Należy do grona świętych czczonych zarówno w Kościele prawosławnym jak i w katolickim. W prawosławiu mianuje się nią jako równą Apostołom. Poznajmy choć w skrócie żywot tej niezwykłej świętej, patronki wielu naszych świątyń, w tym Katedralnego Soboru na Pradze w Warszawie.
Żyła w czasach niezwykłych, w czasach przepowiedzianych przez proroków, gdy na naszej ziemi przebywał wcielony Bóg – Jezus Chrystus. Pochodziła z miejscowości Magdala w Galilei, stąd jej przydomek Magdalena. W młodości nawiedziły ją duchy nieczyste. Ewangeliści podają, że Chrystus wypędził z niej aż 7 biesów. Liczba siedem może mieć znaczenie symboliczne. W tradycji żydowskiej siedem to pełnia, a zatem stopień opanowania przez 7 złych duchów jest ogromny, całkowity. Niewątpliwie z tego powodu bardzo cierpiała i mogła być izolowana od społeczeństwa. Dlatego po cudzie uzdrowienia zostawiła wszystko i poszła za Chrystusem. Żaden z Ewangelistów nie sugeruje, że mogła być jawnogrzesznicą. Pomimo to Kościół katolicki wysuwał takie sugestie chociaż są one bezpodstawne. Św.Maria należała do grona niewiast, które towarzyszyły Zbawicielowi w głoszeniu Dobrej Nowiny i wspierały Jego misję materialnie. O aktywności św. Marii Magdaleny świadczy fakt przytaczania jej imienia w Ewangeliach aż 12 razy. Była to niewątpliwie postać niezwykła, która od samego początku uwierzyła w Chrystusa. Widzimy ją w wielu miejscach z Apostołami, widzimy nieustraszoną na Golgocie, gdzie nawet Apostołowie nie odważyli się pokazać by towarzyszyć swojemu Nauczycielowi w najtrudniejszych chwilach Jego życia. Wyjątek stanowił św. Jan Ewangelista. Św. Maria nie tylko stała pod krzyżem z Przenajświętszą Bogarodzicą, ale była także przy zdejmowaniu Najświętszego Ciała z krzyża, przeniesieniu i złożeniu do grobu. I tak jak służyła Chrystusowi za życia, tak i po śmierci namaściła myrrą i aromatami Jego Ciało. Za wiarę i całkowite poświęcenie swojego życia Chrystusowi godna była jako pierwsza ujrzeć Zbawiciela zmartwychwstałego. Jest to piękny epizod z jej życia. Nie rozpoznała jednak swojego Nauczyciela, uważając Go za ogrodnika. Dopiero słowo Chrystusa: „Mario” – odsłoniło jej oczy. Zgodnie z wolą Chrystusa radosną wieść zaniosła zalęknionym, będącym w ukryciu, Apostołom. Niestety, żaden z nich nie uwierzył w zmartwychwstanie Chrystusa. Dopiero gdy św. Piotr i Jan dotarli do grobu przekonali się, że jest pusty - uwierzyli. Będąc pierwszą zwiastunką zmartwychwstania Zbawiciela została przez Cerkiew uznana jako równa Apostołom.
Z misją ewangelizacji dotarła nawet do Rzymu do słynącego z okrucieństwa imperatora Tyberiusza. Opowiedziała mu o Chrystusie, którego Żydzi bezpodstawnie ukrzyżowali, a po trzech dniach zmartwychwstał. Ze słowami „Chrystus Zmartwychwstał” ofiarowała cesarzowi czerwone jajko jako symbol życia. Tym samym zapoczątkowała, trwającą do naszych czasów, tradycję ofiarowania jajek wielkanocnych. Św. Maria kontynuowała misję ewangelizacji w wielu miejscach. Dotarła także do Efezu, gdzie w tym czasie przebywał św. Ewangelista Jan. Według tradycji w Efezie odeszła do Pana i tu została pogrzebana. W IX w. za cesarza Leona jej relikwie przeniesiono do Konstantynopola, a po roku 1204 krzyżowcy przenieśli je do Francji do miasta Vezelay, gdzie do dzisiaj istnieje ich kult. Część relikwii św. Marii Magdaleny znajduje się na Atosie w monasterze Simonospetru. Jest to lewa ręka świętej, która zachowuje stałą temperaturę ludzkiego ciała. Cząstki jej relikwii znajdują się także w niektórych świątyniach prawosławnych, między innymi w Jerozolimie w cerkwi rosyjskiej, będącej pod jej wezwaniem. Istnieje nadzieja, że i nasz Sobór Metropolitarny uświecą relikwie równej Apostołom Marii Magdaleny.
| 